Crurisfractuur
Gebroken onderbeen / Onderbeenfractuur

Bij een crurisfractuur - of gebroken onderbeen - zijn zowel het scheenbeen (tibia) als het kuitbeen (fibula) gebroken. Een breuk van beide botten maakt dat er sprake is van instabiliteit van het onderbeen.

Behalve botletsel is er bij een crurisfractuur vaak ook schade aan de zogenoemde weke delen. Dit zijn de weefsels die de botstukken verbinden, omvatten en ondersteunen. Denk bij schade aan de weke delen aan letsel van de huid en spieren of, in meer ernstige gevallen, aan bloedvaten en zenuwweefsel. Zeker in het geval van een open breuk, waarbij het gebroken botstuk de huid doorboort en in contact komt met de buitenlucht, is er altijd bijkomende schade aan de weke delen.

Hoe ontstaat een crurisfractuur?

Een crurisfractuur is dus een combinatie van een breuk in het scheenbeen en het kuitbeen. Dit ondanks het feit dat vooral het scheenbeen een zeer dik en sterk bot is. Er is dan ook een trauma met veel kracht nodig om dit bot te breken. Een trauma met veel kracht wordt ook wel een hoogenergetisch trauma (ongeval met veel energie) genoemd. Vaak gaat het hierbij om een val van hoogte, een verkeersongeval of een directe inwerkende klap of trap op het onderbeen.

Wat zijn de kenmerken (symptomen) van een crurisfractuur?

Een standsafwijking van de enkel, vaak naar buiten toe, met pijn of zwelling ter plaatse van de breuk zijn de meest kenmerkende eigenschappen van een crurisfractuur. Vanwege de instabiliteit van de breuk zal het niet mogelijk zijn om op het aangedane been te staan. In het geval van een open breuk is er een wond zichtbaar ter plaatse van de breuk en kan er vanwege weke delen schade een gevoelsstoornis zijn in het gebied onder de breuk.

Hoe wordt de diagnose crurisfractuur vastgesteld?

Het is meestal niet zo moeilijk om een crurisfractuur vast te stellen. Maar, er zal altijd aanvullend onderzoek in het ziekenhuis verricht moeten worden om de ernst en plaats van de fractuur in beeld te brengen. Dat onderzoek richt zich ook op de aanwezigheid en ernst van schade aan de weke delen.

Allereerst zal er een röntgenfoto gemaakt worden om de breuken te beoordelen. Indien nodig wordt er aanvullend een CT-scan of MRI-scan gemaakt. Dit geeft meer inzicht in de schade aan de weke delen.

Hoe ziet de behandeling van een crurisfractuur eruit?

Meestal is een crurisfractuur een instabiele fractuur. Hierdoor is het niet vanzelfsprekend dat de gebroken onderdelen weer dezelfde stand krijgen als voor de breuk. In dat geval is een operatieve ingreep noodzakelijk. Om de gebroken botstukken goed te laten herstellen, worden deze tijdens de operatie vaak voorzien van zogenoemd fixatiemateriaal.

Dit fixatiemateriaal is een metalen pin of plaatje met schroeven, afhankelijk van welk botstuk gefixeerd moet worden. Deze methode wordt ook wel ‘interne fixatie’ genoemd. De chirurg zal bij ernstige schade, waaronder weke delen letsel, eerder geneigd zijn om de botstukken van buitenaf vast te zetten. Dit noemt men ‘externe fixatie’.

De hersteltijd na een operatieve ingreep verschilt per fixatietechniek, ernst van de breuk en ernst van de schade aan de weke delen. Over het algemeen mag in de eerste 6 tot 12 weken het aangedane been niet belast worden. In de periode daarna is het verstandig om onder begeleiding van een fysiotherapeut weer naar een volledige belastbaarheid toe te werken.

Deel dit artikel:

Gerelateerde onderwerpen

Fracturen

• Stressfractuur

Bekijk hier alle onderwerpen.