Goedemiddag Elise,
Bedankt voor de reactie
Bij mij is de neurochirurg ook bang dat de zenuwen klem komen en ik uitval verschijnselen krijg
En als je die eenmaal heb gaat het herstel ook veel moeizamer. Maar ik ga toch met mijn fysio praten
.Misschien vragen om een second opinion
wat betreft werk begin ik liever vandaag dan morgen. Ik hoop dat jou herstel toch voorspoedig mag gaan

Ik ben het wel met Elise eens! En er zijn nog wel andere dingen te proberen die minder ingrijpend zijn, ik weet natuurlijk niet of je die al gedaan hebt..? Een blokkade, chiropractie.. sommige hebben ook een tafel die decompressie geeft bijv . Een operatie met een burn out vind ik best heftig klinken ook eerlijk gezegd. Je lichaam kan heel vreemd reageren als er stress is, eerlijk gezegd zou ik eerst focussen daar op, en dan evt nog wat minder ingrijpends proberen. Ik snap dat de pijn en dit gedoe ook stress geeft hoor. Ik zou het ik begin liever vandaag dan morgen proberen los te laten voor nu, je lichaam geeft dit alles niet voor niks zo aan. Niemand wil in ellende zitten, maar overhaasten gaat er echt voor zorgen dat de 2e op de loer ligt. Zorg goed voor jezelf. Groetjes

Fysiotherapeute schreef: ↑

01 sep 2020, 09:44

Hoi Wilfried,

Ik begrijp je frustratie. Bijna alle hernia's genezen vanzelf. In deze zin betekend vanzelf vaak niet dat je er niets aan moet doen. Door pijnbestrijding of fysiotherapie of deze combinatie genezen bijna alle hernia's. Er zijn namelijk wel een paar dingen die het herstel bevorderen. Een fysiotherapeut kan hier heel goed in begeleiden. Behalve als er echt motorische uitval is, maar dan zal er ook geen discussie zijn of dat deze wel geopereerd zou moeten worden.

Heb jij verder al andere behandelingen gehad voor jou hernia? Een operatie is altijd het laatste redmiddel.

Bij deze ook wat extra informatie:
Hier vind je bijvoorbeeld meer informatie over de hernia en het lumbosacraal radiculair syndroom. En voor professionele fysiotherapeutische behandeling kun je hier een fysiotherapeut in de buurt vinden.

Succes!

Beste Wilfred,

Ondanks je (ongetwijfeld) beste bedoelingen wil ik hier graag op reageren. “motorische uitval” is absoluut geen directe indicatie voor een operatie, zo heb ik ervaren. In juli 2024 heb ik huilend vanaf de keukenvloer contact opgenomen met de huisartsenpost omdat ik, na een week of 2 hevige uitstraling gehad te hebben (reeds bekend bij de huisarts), door mijn been ben gezakt. De kracht kwam na een paar weken weer terug, maar met een langdurige klapvoet als gevolg. Deze “indicaties” hebben nimmer geleid tot doorverwijzing voor MRI, sterker nog, daar heb ik 4 maanden hard voor moeten vechten, discussiëren en uiteindelijk zelfs smeken.

Huisartsen, fysiotherapeuten en specialisten (in mijn geval: 6 stuks) zien motorische uitval niet als indicatie voor een operatie. 2 pijnblokkades, 9 verschillende medicijnen, afkicken van een oxycodon en diazepam verslaving en 10 maanden later word ik komende week alsnog geopereerd. Met alle (psychische en fysieke) gevolgen van dien. Je kent je eigen lichaam het beste. Een klapvoet, gevoelsverlies, krachtverlies en instabiliteit zouden wat mij betreft altijd gecontroleerd moeten worden door een specialist. Je motoriek stopt er niet zomaar mee. Om nog maar niet te spreken over de sociale- en psychische impact op je leven.

Maargoed. Ik ben natuurlijk geen dokter. En natuurlijk had ik hoop op de zenuwblokkades. Maar het maakt je wel wat bitter door de maanden heen.