Costochondritis, eigen ervaring en tips
Geplaatst: 28 okt 2016, 17:49
Beste,
Uw heldere uitleg over costochondritis was voor mij het antwoord dat ik zocht op de vraag waarom ik zoveel pijn had. Van mijn huisarts kreeg ik geen uitleg met een schouderophaling en de raad een ontstekingsremmer te nemen. Ik zit nu in mijn menopauze en het zou best kunnen dat ik de aandoening daardoor gekregen heb volgens info op het internet.
De eerste zware aanvallen die ik had, heb ik dagen plat liggen puffen, de tranen bolden over mijn wangen van uitputting van de pijn, iedere ademhaling deed zeer. Door de zwelling aan de bovenkant van nek achteraan het hoofd had ik het gevoel alsof de bloedtoevoer naar mijn hoofd deels afgekneld werd. De pijn ging verder over mijn schouders, schouderbladen, de bovenrug, langs de zijkant gezwollen uiteinden van de ribben en dat straalde uit naar de maag. Ik dacht dat ik ging sterven en aangezien ik bij de dokter bod ving, heb ik aan mijn zoon gevraagd naar de apothekeres te gaan en te vragen of zij me kon helpen. Als zij niks kon doen, zouden we de ziekenwagen bellen.
Mijn zoon is teruggekomen met spascuprieel, tabletten en zalf. Het heeft geen drie kwartier geduurd en alle pijn was weg. Ik sta daar nu nog stom van te kijken, ik had het nooit voor mogelijk gehouden maar de pijn was weg. Het gekke is dat alles begonnen is met maagpijn. Meer dan twee hapjes voeding per acht uur was het maximum aan voedsel dat ik kon eten zonder erge maagpijn. In het ziekenhuis is er een biopsie gedaan terwijl men met de camera keek en er bleek niks aan de hand met de maag. Ondertussen was ik wel al twintig kilo vermagerd. In datzelfde ziekenhuis kreeg ik een zwaar psychiatrisch medicijn voorgeschreven dat van mij een zombie zou maken met absurde zware nevenwerkingen. In tekst van de bijsluiter stond met zekerheid het einde van mijn bewust bestaan. Het zat allemaal tussen mijn oren. De uitleg die duizenden vrouwen krijgen die in de menopauze zijn. Ik heb geen enkele pil genomen van die specialist kwakzalver.
Dit is nu allemaal verleden tijd en ik ben niet bang meer. Gewoon mijn levensstijl aanpassen. Ik zal dus nooit meer mijn hondje in mijn armen op haar rug vastnemen om vervolgens op haar buik te blazen zoals men doet bij een baby. Van mijn zoon heb ik een soort omafiets gekregen zodat ik recht zit en mijn armen en rug niet belast door voorover te leunen. Weten wat er mis is, heeft mij rust gegeven en de mogelijkheid om mij aan te passen.
Warmte is ook zo belangrijk! In het begin heb ik me beholpen door een paar warmwaterzakken op de pijnlijke plekken te leggen. Later heb ik me een elektrisch verwarmdeken aangeschaft. Wat ik echter nooit doe, is een hete douche of heet bad nemen. Het is algemeen geweten dat lauw water aangeraden wordt om zich te wassen.
Nog een ding, als ik geen spascuprieel in de buurt heb en ik voel de pijn opkomen, kan ik me behelpen met buscopan. Ik weet dat het gek klinkt maar het helpt echt en ik heb ook het geluk dat ik ten allen tijden kan rekenen op de steun van mijn zoon. Zonder zijn steun zou mijn toekomstig oude dag er veel minder rooskleurig uitzien want de rest van de klachten van de menopauze komen er nog eens bovenop.
Zo, dat was mijn verhaal dat ik aan jullie wou vertellen met de bedoeling andere mensen te steunen in hun zoektocht naar een antwoord want het zit wel degelijk niet tussen de oren. Nogmaals dank voor de heldere uitleg over costochondritis (en het syndroom van tietze).
Vriendelijke groeten vanuit Belgie
Uw heldere uitleg over costochondritis was voor mij het antwoord dat ik zocht op de vraag waarom ik zoveel pijn had. Van mijn huisarts kreeg ik geen uitleg met een schouderophaling en de raad een ontstekingsremmer te nemen. Ik zit nu in mijn menopauze en het zou best kunnen dat ik de aandoening daardoor gekregen heb volgens info op het internet.
De eerste zware aanvallen die ik had, heb ik dagen plat liggen puffen, de tranen bolden over mijn wangen van uitputting van de pijn, iedere ademhaling deed zeer. Door de zwelling aan de bovenkant van nek achteraan het hoofd had ik het gevoel alsof de bloedtoevoer naar mijn hoofd deels afgekneld werd. De pijn ging verder over mijn schouders, schouderbladen, de bovenrug, langs de zijkant gezwollen uiteinden van de ribben en dat straalde uit naar de maag. Ik dacht dat ik ging sterven en aangezien ik bij de dokter bod ving, heb ik aan mijn zoon gevraagd naar de apothekeres te gaan en te vragen of zij me kon helpen. Als zij niks kon doen, zouden we de ziekenwagen bellen.
Mijn zoon is teruggekomen met spascuprieel, tabletten en zalf. Het heeft geen drie kwartier geduurd en alle pijn was weg. Ik sta daar nu nog stom van te kijken, ik had het nooit voor mogelijk gehouden maar de pijn was weg. Het gekke is dat alles begonnen is met maagpijn. Meer dan twee hapjes voeding per acht uur was het maximum aan voedsel dat ik kon eten zonder erge maagpijn. In het ziekenhuis is er een biopsie gedaan terwijl men met de camera keek en er bleek niks aan de hand met de maag. Ondertussen was ik wel al twintig kilo vermagerd. In datzelfde ziekenhuis kreeg ik een zwaar psychiatrisch medicijn voorgeschreven dat van mij een zombie zou maken met absurde zware nevenwerkingen. In tekst van de bijsluiter stond met zekerheid het einde van mijn bewust bestaan. Het zat allemaal tussen mijn oren. De uitleg die duizenden vrouwen krijgen die in de menopauze zijn. Ik heb geen enkele pil genomen van die specialist kwakzalver.
Dit is nu allemaal verleden tijd en ik ben niet bang meer. Gewoon mijn levensstijl aanpassen. Ik zal dus nooit meer mijn hondje in mijn armen op haar rug vastnemen om vervolgens op haar buik te blazen zoals men doet bij een baby. Van mijn zoon heb ik een soort omafiets gekregen zodat ik recht zit en mijn armen en rug niet belast door voorover te leunen. Weten wat er mis is, heeft mij rust gegeven en de mogelijkheid om mij aan te passen.
Warmte is ook zo belangrijk! In het begin heb ik me beholpen door een paar warmwaterzakken op de pijnlijke plekken te leggen. Later heb ik me een elektrisch verwarmdeken aangeschaft. Wat ik echter nooit doe, is een hete douche of heet bad nemen. Het is algemeen geweten dat lauw water aangeraden wordt om zich te wassen.
Nog een ding, als ik geen spascuprieel in de buurt heb en ik voel de pijn opkomen, kan ik me behelpen met buscopan. Ik weet dat het gek klinkt maar het helpt echt en ik heb ook het geluk dat ik ten allen tijden kan rekenen op de steun van mijn zoon. Zonder zijn steun zou mijn toekomstig oude dag er veel minder rooskleurig uitzien want de rest van de klachten van de menopauze komen er nog eens bovenop.
Zo, dat was mijn verhaal dat ik aan jullie wou vertellen met de bedoeling andere mensen te steunen in hun zoektocht naar een antwoord want het zit wel degelijk niet tussen de oren. Nogmaals dank voor de heldere uitleg over costochondritis (en het syndroom van tietze).
Vriendelijke groeten vanuit Belgie