Hallo,
Ik weet momenteel even niet meer waar ik het moet zoeken. Ik hoop mischien ervaringen te lezen of gewoon een reactie van iemand die even met me meedenkt.
Ik ben een vrouw van 28 jarige leeftijd en ik ben nog nooit ernstig ziek geweest. Altijd goed gezond tot een maand of 4 geleden. Het begon met plotselinge duizeligheid en een verminderd zicht ( minder scherp en het idee alsof er vlekken voor mijn ogen dansen, een beetje zoals migraine) tevens erge aanhoudende drukkende hoofdpijn. Ik ben ook erg futloos, slaap trouwens ook al wel geruime tijd slecht. Ik dacht ziek te zijn en migraine te hebben. Dit is zo weken doorgegaan op en af, toen ben ik naar de huisarts geweest omdat ik zo niet kon functioneren. Hij heeft me bloed laten prikken en dit was allemaal prima. Ik ben toen doorgestuurd naar een oogarts en neuroloog. Hier is beide niets uitgekomen. De weken daarna heb ik dit op en af gehouden. De dokter denkt zelf aan stress en neemt me niet serieus. Toen begon ik me ook grieperig te voelen. Alsof mijn hoofd in brand staat en ik koorts heb. Dit kan de volgende dag weer totaal anders zijn. Wanneer ik mijn zoontje naar school heb gefietst sochtends ben ik zo moe en voel ik me echt niet goed. Duizelig, een raar gevoel in het hoofd en moet ik daarna echt bijkomen. Ik heb af en toe hele erge last van mijn rug en nek, hiervoor ben ik naar een fysio geweest maar de klachten worden niet minder. Ik heb zelfs accupuntuur geprobeerd. Dit alles bij elkaar gaat nu al maanden op en af door. Ik heb zelf het initiatief genomen om een hormonen check te laten doen. Dit was allemaal goed, alleen een verhoogd testosteron en dhea s gehalte. De arts van de kliniek raadde me aan om na 2 weken nog eens te laten testen op dhea s. De assistente van mijn huisarts vertelde me dat ze dit niet doen. Oke prima, ik heb toen uiteindelijk maar om een verwijzing gevraagd naar een medisch psycholoog. Ik denk eerlijk gezegd niet dat dit iets psyschish is. Ik zit goed in mijn vel, ben begonnen met een studie waar ik enorm naar uit keek en erg graag wilde volgen. Maar omdat ik gewoon erg graag beter wil zijn dacht ik wat "als" het toch niets lichamelijks is. Ik moet het dan toch maar gaan proberen. Erg tegenstrijdig maar ik ben nu zo moedeloos ervan. De psycholoog duurt nog 7 weken en ik voel me zo slecht. Lichamelijk, ik ben totaal niet depressief. Ik voel me de laatste week zo ziek dat ik toch maar weer naar de huisarts ga morgen. Ik trek het niet meer zo en heb ook nog een heel lief zoontje van 6 jaar waar ik graag een fitte en blije mama voor wil zijn. Is er iemand die zich herkent in de klachten die ik heb? Kan dit echt door stress komen waar ik me zelf niet eens van bewust ben. Want echt ik voel me juist erg goed. Tenminste dat deed ik :(
Groetjes een wanhopige dame
Re: Overklaarbare klachten?
#2Beste,
Wat vervelend van jou klachten. Heel begrijpelijk hoe jij je voelt. Heel goed dat je toch naar de psycholoog gaat. Helaas zijn er nog teveel lichamelijke klachten die nog niet verklaard kunnen worden.
En als je bloed goed is, bij de neuroloog niks is gevonden en bij de oogarts niet, is het voor artsen heel lastig verder te onderzoeken wat dan nog wel. Dan wordt het vaak op stress gegooid. En ja dit kan echt de oorzaak zijn, dus het is goed dat je er wat mee gaat doen. Stress kan veel verschillende klachten geven. Maar het wordt ook vaak op stress gegooid, omdat er geen andere medische oorzaak gevonden wordt. En dan kunnen artsen niets. Ze kunnen niet iets behandelen wat ze niet weten wat het is.
Helaas komt dit nog best veel voor. En zeker het symptoom vermoeidheid, als er niets uit het bloed of hormonen komt is het vaak lange tijd onverklaarbaar. En het is direct een symptoom wat bij veel veel andere aandoeningen past, maar zonder duidelijke reden hiervoor wordt er niet verder naar gekeken. Dan gaan ze eerst bekijken of het stress is.
En een psycholoog kan je misschien ook leren beter om te gaan met de klachten. Als er geen medische oorzaak gevonden is, moet je toch een zo leuk mogelijk leven proberen te houden. Maar als er veranderingen optreden adviseer ik zeker weer naar de huisarts te gaan. Besef wel dat die ook weinig kan. Zelfs met een complete bodyscan, bloedonderzoek etc. worden veel klachten gewoon niet verklaard. Of althans nu niet
Succes, hopelijk kun je energie opbrengen om op deze manier er naar te kijken. Er is niets ernstigs, dus probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan. Ga toch sporten, naar buiten, gezond eten en leuke dingen met je zoontje doen en de leuke studie. Dingen waar je energie van krijgt, maar zoek ook de balans.
Wat vervelend van jou klachten. Heel begrijpelijk hoe jij je voelt. Heel goed dat je toch naar de psycholoog gaat. Helaas zijn er nog teveel lichamelijke klachten die nog niet verklaard kunnen worden.
En als je bloed goed is, bij de neuroloog niks is gevonden en bij de oogarts niet, is het voor artsen heel lastig verder te onderzoeken wat dan nog wel. Dan wordt het vaak op stress gegooid. En ja dit kan echt de oorzaak zijn, dus het is goed dat je er wat mee gaat doen. Stress kan veel verschillende klachten geven. Maar het wordt ook vaak op stress gegooid, omdat er geen andere medische oorzaak gevonden wordt. En dan kunnen artsen niets. Ze kunnen niet iets behandelen wat ze niet weten wat het is.
Helaas komt dit nog best veel voor. En zeker het symptoom vermoeidheid, als er niets uit het bloed of hormonen komt is het vaak lange tijd onverklaarbaar. En het is direct een symptoom wat bij veel veel andere aandoeningen past, maar zonder duidelijke reden hiervoor wordt er niet verder naar gekeken. Dan gaan ze eerst bekijken of het stress is.
En een psycholoog kan je misschien ook leren beter om te gaan met de klachten. Als er geen medische oorzaak gevonden is, moet je toch een zo leuk mogelijk leven proberen te houden. Maar als er veranderingen optreden adviseer ik zeker weer naar de huisarts te gaan. Besef wel dat die ook weinig kan. Zelfs met een complete bodyscan, bloedonderzoek etc. worden veel klachten gewoon niet verklaard. Of althans nu niet
Succes, hopelijk kun je energie opbrengen om op deze manier er naar te kijken. Er is niets ernstigs, dus probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan. Ga toch sporten, naar buiten, gezond eten en leuke dingen met je zoontje doen en de leuke studie. Dingen waar je energie van krijgt, maar zoek ook de balans.