WIe kan mij helpen?
Mijn naam is Miranda en uim 2 jr geleden werd ik van de een op de andere dag wakker met hevige rugpijn. Deze was zo erg dat mijn partner me uit bed moest helpen en de pijn is nooit meer weg gegaan. De pijn zit niet op 1 plek, maar verspreidt zich steeds. Liggen is voor mij onmogelijk, dus ook slapen moet ik rechtop, Iedereen begrijpt vast dat dit moeilijk is, waardoor ik door de weinige nachtrust overdag helemaal op ben. Ga ik plat op mijn rechterzij liggen, dan gaat de pijn ook naar de rechterkant en wordt deze binnen een half uur zo hevig dat ik op moet staan. Idem als ik plat op de linkerzij ga liggen. Geen enkele arts kan me tot nu toe antwoord geven op de vraag waarom ik niet kan liggen. Aan het matras kan het niet liggen. We hebben een Tempur matras en deze wordt gezien als een van de betere matrassen.
Ik heb het hele rondje ziekenhuis gehad bij alle specialisten en heb ook het gehele alternatieve circuit doorlopen. Medisch kan er geen oorzaak gevonden worden en dan wordt eigenlijk gezegd: "leer er maar mee leven".
Ik was een zeer actieve vrouw (nu 43 jr oud) die hield van haar werk en om de dag naar de sportschool ging. Nu zit ik thuis, kan ik niet meer werken en kan ik niet langer dan 15 minuten aaneengesloten lopen, staan of zitten. Niet kunnen slapen is dus vreselijk! Minste last is met fietsen, iets dat we natuurlijk in de zomer dan ook zo veel mogelijk doen. In de huiskamer staat een hometrainer, zodat ik toch iets van beweging heb. Ik hoef ook vast niet uit te leggen dat ik in gewicht aan kom doordat ik niet veel kan bewegen en daar word je ook niet gelukkiger van.
Ik kom de dag door middels het slikken van enkele opiaten zoals Oxycodon en Palexia en ook dit wil de huisarts af gaan bouwen. Dan zie ik het helemaal niet meer zitten. Ook heb ik een heel traject doorlopen in een revalidatiecentrum, die mij zouden moeten leren met de pijn om te gaan. Erg veel heeft dit niet geholpen en weet ik niet meer wat te doen. Begin december start een SOLK 3 traject, maar ook hierover ben ik sceptisch. Er zijn dagen bij dat ik me depressief voel door het hele gebeuren. Ik hield van het leven en daarin ken ik mezelf niet meer terug.
Van de ene op de andere dag letterlijk niets meer kunnen, hoe kan dit niet te verklaren zijn?
Ik zou al blij zijn als mijn leven een beetje leefbaar zou zijn. Wie heeft nog tips of maakt hetzelfde mee??

Beste Miranda,

Wat een heftig verhaal. En wat vervelend dat niemand een medische oorzaak kan vinden. Zolang er geen medische oorzaak is, kan niemand jou uitleggen waarom je pijn hebt. Het is dan ook niet te verklaren hoe vervelend dat voor jou ook is. De specialisten kunnen ook niks behandelen als ze niks kunnen vinden. Dat geldt hetzelfde voor de alternatieve therapie. Dan wordt inderdaad gezegd wij kunnen niks meer voor u doen of inderdaad leer en maar mee leven. En dat is eigenlijk ook het enige wat u dan nog kan doen. Hoe hard dit ook klinkt. Specialisten kunnen niks behandelen als er niks te vinden is. Zeker na deze lange periode kan een SOLK traject jou juist wel uitkomst bieden. Zoals uit je verhaal al blijkt ben je in een negatieve spiraal terecht gekomen. Je hebt je afhankelijk gemaakt van zeer zware medicijnen als de opiaten. Wat een rommel is voor je lichaam. En zonder oorzaak ook weinig concreets doet.

Pijn is een heel lastig mechanisme in ons lichaam, wat zeker niet altijd te verklaren valt. Maar als er bewezen is dat de pijn geen daadwerkelijke waarschuwingssignaal is, moet je gedachten over de pijn proberen te veranderen. Pijn is vaak een waarschuwing op gevaar, maar door de vele onderzoeken is dit niet zo in jou geval. Waarom je dan toch pijn krijgt is lastig uit te leggen. Maar alle zenuwen en verwerking van alle signalen kan verstoord zijn, zonder duidelijke reden.

Er zijn wetenschappelijk genoeg studies dat je door gedachten jezelf daadwerkelijk ziek kan praten tot aan koorts aan toe. Wat echt een lichamelijke reactie is. Dit wil niet zeggen dat je de pijn verzint, maar hiermee wil ik aangeven hoe sterk andere prikkels kunnen zijn.

Dus om het advies letterlijk te nemen leer er mee leven en probeer je gedachten hierover te veranderen. Niet al bij voorbaat sceptisch zijn over het afbouwen van medicijnen en het SOLK programma (wat zeker logisch is, niemand zal zeggen dat het geen logische reactie is) Maar om niet al te zweverig te klinken, je hebt wel een keuze over je eigen gedachten. Probeer deze positief te houden. Positieve gedachten brengen veel meer goede dingen dan negatieve gedachten. Probeer jezelf ervan te overtuigen dat de pijn dus geen waarschuwing is op iets gevaarlijks. Probeer toch lekker te bewegen, al vergroot dit de pijn in het begin. Probeer met kleine stapjes door te zetten. Zodat je na enkele maanden hopelijk weer een leuker actiever leven hebt.

Succes ermee!