Mijn dochtertje is afgelopen 2 weken dagelijks meerdere malen door beide enkels gezakt (wat jullie noemen als met de voet naar binnen verzwikt). Ze heeft meer pijn aan de rechtervoet dan aan de linkervoet. Passief buigen/strekken en kantelen doen erg veel pijn. De pijn zit voornamelijk aan de buitenkant van haar voet (enkel tot vlak voor haar kleine teen), maar de binnenkant van de enkel is ook wat gevoelig. Nu is ze helaas overgevoelig voor pijn, dus ik kan er zelf niet veel van maken. De huisarts ook niet en heeft haar verwezen naar de fysio.
Tot nu toe heb ik haar opgedragen even niet buiten te spelen op school, verbind ik het met een zwachtel voor wat stevigheid en smeer er arnica of spiroflor op.
Er is géén sprake van zwelling geweest en tot gisteren was er ook geen sprake van een bloeduitstorting. Gisteren (dus bijna 2 weken later) was haar voet ineens wèl blauw: een blauw rondje schuin voor haar enkelknobbel (buitenkant enkel!) en daar waar je voet een lichte holling heeft schuin rechts (tussen bovenkant en zijkant van haar voet).
Verder zijn de pijnklachten dusdanig dat ze het liefst op haar tenen loopt. Ook doet het bij aanraking en zeker bij het passief bewegen erg veel pijn.
Ik vindt het raar dat haar voet nu pas blauw wordt (vandaag al mooi paarsig), niet dik is en de pijn niet veel minder is geworden sinds de eerste keren dat ze haar voet(en) verzwikte. Zelf heb ik last van zwakke enkelbanden (oa na een verstuiking) en de huisarts gaat er voorlopig van uit dat ze ook zwakke enkelbanden heeft. Ze is alleen nog nooit door haar enkel gegaan en nu dagelijks minimaal één keer. Om de spieren in haar voet steviger te krijgen gaat ze binnenkort naar een fysiotherapeute.
Maar ondanks dit: enig idee waarom een voet zó laat blauw wordt en vooral: waarom doet het nog steeds net zoveel pijn en soms meer pijn dan in het begin? Het hoort toch zo langzamerhand wel genezen te zijn?
Mijn dochtertje is afgelopen 2 weken dagelijks meerdere malen door beide enkels gezakt (wat jullie noemen als met de voet naar binnen verzwikt). Ze heeft meer pijn aan de rechtervoet dan aan de linkervoet. Passief buigen/strekken en kantelen doen erg veel pijn. De pijn zit voornamelijk aan de buitenkant van haar voet (enkel tot vlak voor haar kleine teen), maar de binnenkant van de enkel is ook wat gevoelig. Nu is ze helaas overgevoelig voor pijn, dus ik kan er zelf niet veel van maken. De huisarts ook niet en heeft haar verwezen naar de fysio.
Tot nu toe heb ik haar opgedragen even niet buiten te spelen op school, verbind ik het met een zwachtel voor wat stevigheid en smeer er arnica of spiroflor op.
Er is géén sprake van zwelling geweest en tot gisteren was er ook geen sprake van een bloeduitstorting. Gisteren (dus bijna 2 weken later) was haar voet ineens wèl blauw: een blauw rondje schuin voor haar enkelknobbel (buitenkant enkel!) en daar waar je voet een lichte holling heeft schuin rechts (tussen bovenkant en zijkant van haar voet).
Verder zijn de pijnklachten dusdanig dat ze het liefst op haar tenen loopt. Ook doet het bij aanraking en zeker bij het passief bewegen erg veel pijn.
Ik vindt het raar dat haar voet nu pas blauw wordt (vandaag al mooi paarsig), niet dik is en de pijn niet veel minder is geworden sinds de eerste keren dat ze haar voet(en) verzwikte. Zelf heb ik last van zwakke enkelbanden (oa na een verstuiking) en de huisarts gaat er voorlopig van uit dat ze ook zwakke enkelbanden heeft. Ze is alleen nog nooit door haar enkel gegaan en nu dagelijks minimaal één keer. Om de spieren in haar voet steviger te krijgen gaat ze binnenkort naar een fysiotherapeute.
Maar ondanks dit: enig idee waarom een voet zó laat blauw wordt en vooral: waarom doet het nog steeds net zoveel pijn en soms meer pijn dan in het begin? Het hoort toch zo langzamerhand wel genezen te zijn?