Hallo lieve mensen,
Ik heb afgelopen jaar mijn achillespees helemaal afgescheurd tijdens het voetballen. Het is mijn eerste grote blessure. Ik ben nu 7 maanden verder en heb heel veel complicaties en vroeg me eigenlijk af of ik niet de enige ben met mijn complicaties.
Na mijn operatie moest ik 2 weken in het gips. Toen het gips eraf mocht bleek de wond open te zijn en kreeg toen een verlenging van 2 weken. Ik weet niet of de wond open was door het verkeerd slapen of door het verwijderen van de gaas op het wond na de eerste 2 weken gips . Heb uiteindelijk ook corona gehad in de 2e periode gips , waardoor ik totaal 5,5 week in het gips heb gezeten. Mijn been zag er superklein uit vanwege het spierverlies in die periode , maar dat bleek normaal te zijn.
Na het verwijderen van het gips na 5,5 week was de wond nog niet helemaal dicht, maar de arts had toch besloten om te beginnen met de steunkous ( achillotrain ). Met een open wond ging alles helaas nog moeizamer in verband met douchen, infecties enz. Er werd mij verteld dat de wond ontstoken was geraakt en daarom deze complicaties speelde. Ik heb toen gezegd tegen mezelf dat ik positief blijf en er toch alles aan wil doen om zo goed mogelijk te herstellen , maar dat bleek moeilijker dan ik dacht.
Ik heb een super fijne sportfysiotherapeut die ervaring heeft met achillesrupturen, maar ik had vanaf het begin het gevoel dat dit ook voor hem een bijzonder geval was. Mijn fysiotherapeut doet er echt alles aan om mij te helpen laat ik dat voorop stellen , maar vanwege de ontsteking en open wond gaat de revalidatie erg moeizaam. Na een moeizame start begon ik vooruitgang te boeken. Ik kon eindelijk zonder zooltjes lopen en de wond begon iets meer dicht te groeien. Althans dat dachten mijn fysiotherapeut en ik. Op dat moment groeide er een binnenhechting uit de wond naar buiten. Ik kreeg mee dat dat wel eens kon gebeuren ??? Ik heb toen natuurlijk rond gevraagd aan anderen of zij dat ook hebben meegemaakt , maar helaas geen van hun hadden een open wond na hun operatie. Ik moest helaas accepteren dat dit kan gebeuren en het misschien niet een bijzonder geval is. Mijn huisarts heeft toen de binnenhechting wat naar buiten groeide geknipt, zodat het de wond genezing niet in de weg zou staan en hopelijk gewoon weer normaal zou oplossen. Dit gebeurde helaas niet. Er begon in de aankomende periode in plaatst van wondvocht ook bloed en pus eruit te komen. Ik heb ernaar laten kijken en toen hebben ze maarliefst al 3x dat bult open gesneden om het te ontlasten, zodat het mijn revalidatie niet te veel in de weg zoi zitten.
Mijn fysiotherapeut zag dat iets niet klopte en vroeg of ik met de chirurg kon praten over wat daar precies aan de hand is. Ik ben toen gegaan en heb naar mijn gevoel best vage antwoorden gekregen , waarna mijn fysiotherapeut vond dat het tijd is voor een second opinion. Hij heeft mij een trauma chirurg aangeraden die ook een clubarts is. Die heeft onmiddellijk ernaar gekeken en mij gelijk verteld dat die wond niet uit zichzelf dicht gaat. Ik vraag me dan gelijk af , waarom mij dit niet eerder is verteld. Er is onmiddellijk ook een echo gedaan en heb snel een afspraak om dat onderzoek te bespreken.
Er is mij al verteld dat ze wond opnieuw moeten opensnijden en aan de hand daarvan bepalen hoe ze het dicht gaan maken.
Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen hoe mentaal zwaar dit allemaal is , maar ik ben nu 7 maanden verder en heb hier geen woorden voor. Ben benieuwd wat voor reacties ik hierop zal krijgen.
Groetjes,
Sousou
Hallo lieve mensen,
Ik heb afgelopen jaar mijn achillespees helemaal afgescheurd tijdens het voetballen. Het is mijn eerste grote blessure. Ik ben nu 7 maanden verder en heb heel veel complicaties en vroeg me eigenlijk af of ik niet de enige ben met mijn complicaties.
Na mijn operatie moest ik 2 weken in het gips. Toen het gips eraf mocht bleek de wond open te zijn en kreeg toen een verlenging van 2 weken. Ik weet niet of de wond open was door het verkeerd slapen of door het verwijderen van de gaas op het wond na de eerste 2 weken gips . Heb uiteindelijk ook corona gehad in de 2e periode gips , waardoor ik totaal 5,5 week in het gips heb gezeten. Mijn been zag er superklein uit vanwege het spierverlies in die periode , maar dat bleek normaal te zijn.
Na het verwijderen van het gips na 5,5 week was de wond nog niet helemaal dicht, maar de arts had toch besloten om te beginnen met de steunkous ( achillotrain ). Met een open wond ging alles helaas nog moeizamer in verband met douchen, infecties enz. Er werd mij verteld dat de wond ontstoken was geraakt en daarom deze complicaties speelde. Ik heb toen gezegd tegen mezelf dat ik positief blijf en er toch alles aan wil doen om zo goed mogelijk te herstellen , maar dat bleek moeilijker dan ik dacht.
Ik heb een super fijne sportfysiotherapeut die ervaring heeft met achillesrupturen, maar ik had vanaf het begin het gevoel dat dit ook voor hem een bijzonder geval was. Mijn fysiotherapeut doet er echt alles aan om mij te helpen laat ik dat voorop stellen , maar vanwege de ontsteking en open wond gaat de revalidatie erg moeizaam. Na een moeizame start begon ik vooruitgang te boeken. Ik kon eindelijk zonder zooltjes lopen en de wond begon iets meer dicht te groeien. Althans dat dachten mijn fysiotherapeut en ik. Op dat moment groeide er een binnenhechting uit de wond naar buiten. Ik kreeg mee dat dat wel eens kon gebeuren ??? Ik heb toen natuurlijk rond gevraagd aan anderen of zij dat ook hebben meegemaakt , maar helaas geen van hun hadden een open wond na hun operatie. Ik moest helaas accepteren dat dit kan gebeuren en het misschien niet een bijzonder geval is. Mijn huisarts heeft toen de binnenhechting wat naar buiten groeide geknipt, zodat het de wond genezing niet in de weg zou staan en hopelijk gewoon weer normaal zou oplossen. Dit gebeurde helaas niet. Er begon in de aankomende periode in plaatst van wondvocht ook bloed en pus eruit te komen. Ik heb ernaar laten kijken en toen hebben ze maarliefst al 3x dat bult open gesneden om het te ontlasten, zodat het mijn revalidatie niet te veel in de weg zoi zitten.
Mijn fysiotherapeut zag dat iets niet klopte en vroeg of ik met de chirurg kon praten over wat daar precies aan de hand is. Ik ben toen gegaan en heb naar mijn gevoel best vage antwoorden gekregen , waarna mijn fysiotherapeut vond dat het tijd is voor een second opinion. Hij heeft mij een trauma chirurg aangeraden die ook een clubarts is. Die heeft onmiddellijk ernaar gekeken en mij gelijk verteld dat die wond niet uit zichzelf dicht gaat. Ik vraag me dan gelijk af , waarom mij dit niet eerder is verteld. Er is onmiddellijk ook een echo gedaan en heb snel een afspraak om dat onderzoek te bespreken.
Er is mij al verteld dat ze wond opnieuw moeten opensnijden en aan de hand daarvan bepalen hoe ze het dicht gaan maken.
Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen hoe mentaal zwaar dit allemaal is , maar ik ben nu 7 maanden verder en heb hier geen woorden voor. Ben benieuwd wat voor reacties ik hierop zal krijgen.
Groetjes,
Sousou